چگونه نوزادان خاطرات را شکل می‌دهند؟

مطالعات جدید نشان می‌دهند که نوزادان حتی در سن یک سالگی می‌توانند خاطرات اپیزودیک را شکل دهند، که این نظریه آمنزیای نوزادی را به چالش می‌کشد. روش‌های جدید برای بررسی فعالیت مغز نوزادان نشان می‌دهد که مشکلات یادآوری ممکن است به دلیل عدم تثبیت حافظه‌ها باشد، نه عدم تشکیل آن‌ها.

🌱 آغاز یادگیری در نوزادان

یک نوزاد در سال‌های اول زندگی خود چیزهای زیادی یاد می‌گیرد—حرکت، زبان، روابط و بیشتر—که همگی نیاز به تشکیل حافظه دارند. اما اگر بزرگسالی بخواهد تجربه‌های خاصی را از این دوره پویای زندگی به خاطر آورد، به زحمت می‌تواند چیزی به یاد بیاورد. این پدیده پارادوکسی به نام آمنزیای نوزادی شناخته می‌شود و بیش از یک قرن است که دانشمندان را جذب کرده است.

🧠 حافظه اپیزودیک و نقش هیپوکامپ

یکی از روش‌های مهمی که مغز برای یادآوری جهان استفاده می‌کند، تشکیل خاطرات اپیزودیک است که شامل تجارب مختلفی مانند مکان‌ها، اشیاء و افراد دخیل می‌شود. ساختار باتوجه به شکل موزی به نام هیپوکامپ برای تشکیل این نوع حافظه حیاتی است. با مطالعه بیماران مبتلا به آمنزیای همراه با آسیب‌های هیپوکامپ، دانشمندان شباهت‌هایی بین توانایی‌های حافظه آن‌ها و نوزادان مشاهده کردند. نظریه حاکم مبنی بر این است که آمنزیای نوزادی ناشی از ناتوانی هیپوکامپ در رمزگذاری تجارب در سال‌های اولیه زندگی است.

🔍 کشف‌های جدید در زمینه خاطرات نوزادان

اکنون، در یک مطالعه منتشرشده در Science، محققان دانشگاه ییل گزارش داده‌اند که نوزادان حتی در سن یک سالگی می‌توانند خاطرات اپیزودیک را رمزگذاری کنند و این نظریه طولانی مدت را به چالش کشیده‌اند. مطالعه مکانیسم‌های عصبی مربوط به آمنزیای نوزادی چالش‌هایی دارد، از جمله کار با نوزادان کوچک که همیشه تمایلی به پیروی از دستورات ندارند. با این حال، نیکلاس ترک-براون، یک عصب‌شناس در دانشگاه ییل، روش‌هایی را برای مشاهده مغز نوزادان بیدار در حین شکل‌گیری خاطرات ابداع کرده است.

🧩 روش‌های نوین آزمایش حافظه

یکی از روش‌ها برای ارزیابی حافظه اپیزودیک در بزرگسالان، مشاهده یک سری از کلمات یا تصاویر و سپس انجام یک آزمایش حافظه است. از آنجا که نوزادان نمی‌توانند نیمه دوم این روش را انجام دهند، تیم ترک-براون آزمایش خود را به گونه‌ای تطبیق دادند که بتوانند به طور غیرفعال رمزگذاری حافظه را بررسی کنند. سپس به هر نوزاد تعدادی تصویر از اشیاء، چهره‌ها و مکان‌ها نشان داده شد و در یک مرحله آزمایشی، دو تصویر به آن‌ها نشان داده شد: یکی آشنا و دیگری جدید. نوزادان تمایل داشتند که بیشتر به تصاویری که قبلاً دیده بودند نگاه کنند و تیم از این رفتار به عنوان معیاری برای حافظه استفاده کرد.

🤯 کشفیات جالب درباره حافظه

تیم ترک-براون همچنین فعالیت هیپوکامپ نوزادان را با استفاده از تصویربرداری تشدید مغناطیسی کارکردی (fMRI) ثبت کردند و مشاهده کردند که در نواحی پشت هیپوکامپ، فعالیت عصبی بیشتری برای تصاویری که بعداً به خاطر آورده می‌شدند، نسبت به آن‌هایی که فراموش شده بودند، وجود داشت. این مطالعه نوزادانی بین چهار تا 24 ماه را شامل می‌شد، اما تأسیس حافظه به‌خصوص در کسانی که حدود 12 ماه یا بیشتر بودند، دیده شد.

🐭 آمنزیای نوزادی در موش‌ها

دانشمندان قبلاً مکانیسم‌های آمنزیای نوزادی را در موش‌ها بررسی کرده‌اند و نشان دادند که هیپوکامپ خاطرات اپیزودیک را رمزگذاری می‌کند، که این حیوانات به سرعت در بزرگسالی فراموش می‌کنند. اما این حافظه‌ها می‌توانند از طریق فعال‌سازی نورژنیک نورون‌های هیپوکامپ بازیابی شوند. یافته‌های مطالعه ترک-براون نشان می‌دهد که ناتوانی در یادآوری تجارب نوزادی به این دلیل نیست که بچه‌ها نمی‌توانند چنین حافظه‌هایی را تشکیل دهند، بلکه ممکن است به دلیل عدم تثبیت آن‌ها به حافظه‌های بلندمدت پایدار یا مشکلات در بازیابی آن‌ها در بزرگسالی باشد.

🔭 آخرین نتایج و چشم‌اندازهای آینده

ترک-براون گفت: "کار ما در انسان‌ها به طرز شگفت‌انگیزی با شواهد اخیر حیوانی که آمنزیای نوزادی یک مشکل بازیابی است، سازگار است. ما در حال کار بر روی پیگیری پایداری خاطرات هیپوکامپ در طول دوران کودکی هستیم و حتی به احتمالاً رادیکالی و تقریباً علمی‌تخیلی می‌پردازیم که این حافظه‌ها ممکن است به نوعی به بزرگسالی ادامه یابند."